Gródek w Kadłubie zbudowano na naturalnym wzniesieniu otoczonym mokradłami, ok. 1,5 km na N od wsi Kadłub, w lesie, po lewej stronie drogi z Miękini do Przedmościa. Obiekt identyfikowany z zaginionym folwarkiem Garten. Podczas prac wykopaliskowych pozyskano liczne zabytki ruchome, w tym fragmenty ceramiki naczyniowej, bogato zdobione kafle piecowe, militaria, a także grosz praski Wacława IV. Zabytki datowano na XIV/XV-XVI w. i XVII w.
| Lokalizacja | woj. dolnośląskie, pow. średzki, gm. Miękinia |
|---|---|
| Współrzędne | 51.190000 N, 16.704167 E |
| Obszar AZP | 78-25 |
| Chronologia | późne średniowiecze, nowożytność |
| Autorzy | Dominik Nowakowski |
| Data udostępnienia | 30.12.2023 |
Jak cytować?
Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach
Opis
Przynależność administracyjna
Obecna: Kadłub, gm. Miękinia, pow. średzki, woj. dolnośląskie; stan. nr 4, AZP 12/78-25
Przynależność historyczna: księstwo wrocławskie
Lokalizacja
Na naturalnym wzniesieniu otoczonym mokradłami, ok. 1,5 km na N od wsi Kadłub, w lesie, po lewej stronie drogi z Miękini do Przedmościa. Obiekt identyfikowany z zaginionym folwarkiem Garten.
Wybór źródeł do dziejów miejscowości i dóbr ziemskich:
- 1346 – Tyczko von Borschnitz zapisał żonie jako oprawę wszystkie swoje dobra we wsi Gartenn (RF, I, 159)
- 1358 – Henryk de Boronowicz sprzedał Konradowi von Luchow folwark Gartin w dystrykcie średzkim (Rś, IV, nr 134)
- 1429 – Piotr Schellendorf von Garten (APWr., Rep. 9, nr 211)
- 1449 – Henryk Luchow vom Garten właściciel majątku Kadłub (AAWr., DL, sygn. D 16)
- 1450 – Henryk vom Garten (APWr., Rep. 1b, nr 437a)
- 1452 – Hentyk Runge von Garten (RF, II, 1001)
- 1457 – Henryk Strelin z Zaboru Małego sprzedał Henrykowi Rymbabie i Gabrielowi Tschammerdorfowi dwie łąki położone przy majątku Garten (RF, I, 159)
- 1465 – córka Piotra Kreiselwitza sprzedała jego bratu Jerzemu swoje działy w Garten i Kadłubie (RF, I, 159)
- 1470 – Jerzy Kreiselwitz sprzedał braciom Mikołajowi, Henrykowi i Jerzemu Rymbabom wszystkie dobra i działy w Garten i Kadłubie (Rheinbaben-Warmbrun 1898, s. 151, 243)
- 1482 – bracia Mikołaj i Jerzy Rymbabowie zawarli układ dotyczący przejęcia dóbr po śmierci jednego z nich (RF, I, 159)
- 1509 – Mikołaj Rymbaba vom Garten (Rheinbaben-Warmbrun 1898, s. 159, 244)
- 15… – w kościele w Źródłach nagrobek Jana Rymbaby, pana na Kadłubie i Garten, urodzonego 1509 r. (Rheinbaben-Warmbrun 1898, drzewo genealogiczne)
Opis obiektu
Dwuczłonowe założenie obronno-rezydencjonalne składa się z głównego członu w formie kopca. Ten kopiec ma kształt czworoboku o wymiarach u podstawy około 28 x 30 metrów, u góry 14,5 x 16 metrów i wysokości do 3 metrów. Nasyp otoczony jest systemem obronnym, który składa się z podwójnej fosy i wałów. Fosa wewnętrzna ma szerokość około 7-9 metrów, a zewnętrzna 5-9 metrów. Wał wewnętrzny, w najlepiej zachowanych odcinkach, ma szerokość 12,5 metra, natomiast wał zewnętrzny 8-9 metrów.
Od północy do głównego członu przylega czworoboczne plateau o wymiarach 50 x 55 metrów. Jest ono otoczone fosą o szerokości 3-4 metrów i wałem zewnętrznym. W części wschodniej wał otaczający podzamcze jest słabo czytelny, co może odzwierciedlać stan pierwotny. Natomiast od strony zachodniej i północnej jego szerokość dochodzi do 10 metrów, po czym przechodzi on w groblę wiodącą w kierunku północno-wschodnim. Na zewnątrz północno-zachodniego narożnika wału czytelne są relikty drugiej zewnętrznej fosy o szerokości 7-9 metrów.
Prowadzone badania archeologiczne wykazały, że z najstarszą fazą założenia identyfikować należy piaszczystą warstwę o maksymalnej miąższości nieco ponad 1 metr, usypaną na drewnianym podkładzie. W wykopie numer III/2006, założonym w obrębie fosy, odsłonięto podnóże kopca. Wzmocniono je rodzajem suchego muru oporowego wykonanego z kamieni polnych, łączonych gliną, zachowanym do wysokości 1,3 metra.
Najwięcej danych odnośnie sposobu zagospodarowania plateau kopca uzyskano z wykopu I/2007, zlokalizowanego w jego wschodniej części. Odsłonięto tu fragment suchego muru zbudowanego z otoczaków, łączonych gliną. Mur miał zarys prostokąta o długości 10 metrów (szerokość nieznana) i był interpretowany jako podmurówka pod budowlę o konstrukcji szkieletowej. We wnętrzu obiektu odsłonięto niewielki fragment posadzki wykonany z płyt kamiennych, nieco starszy niż podmurówka oraz współczesne jej ślady po drewnianych legarach podłogi. Kamienne ściany od zewnątrz obsypano piaskiem z gliną.
W XVII wieku na plateau stożka wzniesiono bliżej nieokreślony budynek. Po nim zachowała się kwadratowa w planie piwniczka murowana z cegły, łączonej zaprawą wapienną. Badania przeprowadzone na zachodnim odcinku wału (wykop I/2006) wykazały, że pierwotnie miał on formę niewysokiego nasypu o trapezowatym przekroju. Z czasem podwyższono go o warstwę piasku przemieszanego z gliną, pozyskaną zapewne w trakcie pogłębiania fosy. Tak usypany wał zabezpieczono glinianym płaszczem. Analogiczny przekrój wału stwierdzono w obrębie wykopu założonego na jego południowym odcinku.
Podczas prac wykopaliskowych pozyskano liczne zabytki ruchome, w tym fragmenty ceramiki naczyniowej. Wśród nich były kremowe miseczki malowane czerwoną farbą, naczynia szkliwione, przęśliki, kafle piecowe zdobione motywami roślinnymi (winnej latorośli) i heraldycznymi. Odkryto również przedstawienie rycerza na koniu, kafle garnkowate i miskowate, fragment szklanego pucharka fletowego, gwoździe, haki, brązowe prostokątne ażurowe okucie pasa, przewleczkę troku zbroi, grot bełtu, gotycki klucz oraz grosz praski Wacława IV. Materiały te datowano na XIV/XV-XVI wiek i XVII wiek.
Ilustracje
Ilustracje




Dokumentacja w ramach projektu „Od grodu do zamku“








Literatura
Wzmianki konkretnie o tym obiekcie
Informator Konserwatora Zabytków Archeologicznych 1965, s. 69-70; Kaletyn 1967, s. 241; Pawłowski 1978, s. 251; Kokosza 1990, poz. 38; Prus 1994, s. 273; Czerniak, Marek, Piekalski 2005; Marek, Piekalski 2005; Czerniak, Marek 2005, s. 253-259; Marek 2006; Marek 2008; Nowakowski 2017, s. 320-321
Grodzisko stożkowate w Kadłubie (stan. 4/12) gm. Miękinia. Wyniki badań z roku 2004 Technical Report
WUOZ we Wrocławiu Wrocław, 2005.
Z badań na późnośredniowiecznym grodzisku stożkowatym w Kadłubie, pow. Środa Śląska Journal Article
In: Śląskie Sprawozdania Archeologiczne, vol. 47, pp. 253-259, 2005.
Informator Konserwatora Zabytków Archeologicznych Booklet
1965.
Sprawozdanie z działalności konserwatora zabytków archeologicznych na terenie woj. wrocławskiego w 1965 roku Journal Article
In: Silesia Antiqua, vol. 9, pp. 232-245, 1967.
Archiwalia archeologiczne z byłego powiatu Środa Śląska Journal Article
In: Silesia Antiqua, vol. 32, pp. 269–301, 1990.
Grodzisko stożkowate w Kadłubie (stan. 4/12) gm. Miękinia. Wyniki badań z roku 2005 Technical Report
WUOZ we Wrocławiu Wrocław, 2005.
Grodzisko stożkowate w Kadłubie (stan. 4/12) gm. Miękinia. Wyniki badań w roku 2006 Technical Report
WUOZ we Wrocławiu Wrocław, 2006.
Grodzisko stożkowate w Kadłubie (stan. 4/12) gm. Miękinia. Wyniki badań z roku 2007 Technical Report
WUOZ we Wrocławiu Wrocław, 2008.
Śląskie obiekty typu motte. Studium archeologiczno-historyczne Book
2017.
Grody stożkowate, ostrosłupowe i wieże mieszkalno-obronne na Śląsku w średniowieczu PhD Thesis
KHASiT Politechniki Wrocławskiej, 1978.
Katalog stanowisk archeologicznych województwa wrocławskiego (stanowiska opublikowane, cz. I) Technical Report
Wrocław, 1994, (maszynopis w Archiwum Naukowy Muzeum Archeologicznego we Wrocławiu).
Familienbuch der von Rheinbaben, Bd. I Book
München, 1898.
RF = Repertorium Frobenianum (Repertorium Investiturarum in Praediis Ducatus Vratislaviensis, quae in Libris eiusdem Cancellariae continentur), t. 1-4 Collection
0000, (APWr., Akta miasta Wrocławia, sygn. C 24/I–IV).
RŚl IV = Regesty śląskie. T. IV, 1358-1359 Collection
Wrocław-Warszawa, 1992.















