Obiekt w Sołtysowicach zlokalizowano w dolinie Widawy, ok. 0,5 km na wschód od centrum osiedla. Częściowo wkomponowany w założenie parkowe obiekt, którego głównym elementem jest kopiec na planie czworokąta o zaokrąglonych narożach i wymiarach u podstawy 32 x 38 m, u góry 9 x 11 m i wysokości do 5 m. Najnowsza analiza zabytków ruchomych skłania do zawężenia datowania do drugiej połowy XIV-XV wieku.
| Lokalizacja | woj. dolnośląskie, pow. wrocławski, gm. Wrocław |
|---|---|
| Współrzędne | 51.150803 N, 17.079030 E |
| Obszar AZP | 79-29 |
| Chronologia | późne średniowiecze, nowożytność |
| Autorzy | Dominik Nowakowski |
| Data udostępnienia | 31.12.2023 |
Jak cytować?
Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach
Opis
Przynależność administracyjna
Obecna: Sołtysowice (Schottwitz, Kr. Breslau, MBL. 4868), ob. osiedle Wrocław-Sołtysowice, gm. Wrocław, pow. Wrocław, woj. dolnośląskie; stan. nr 2, AZP 108/79-29
Przynależność historyczna: księstwo wrocławskie
Lokalizacja
W dolinie Widawy, na terenie parku, ok. 0,5 km na E od centrum osiedla (tabl. 20:f).
Wybór źródeł do dziejów miejscowości i dóbr ziemskich:
- 1253 – Sulchowiz (SUb, III, nr 60, 61)
- 1283 – Schulchowiz (RS 1734)
- 1289 – wymieniony mieszczanin Dytryk de Molsdorff (SUb, V, nr 416)
- 1312 – mieszczanin Jan Mollensdorf zapisał drugiej żonie Katarzynie, córce Henryka Reichenbacha, jako oprawę 10 łanów in alio allodio Schultheschowycz, z zastrzeżeniem, że jeżeli Jan umrze wcześniej, to 5 łanów bez dworu [curia Schultheschowicz] mają przejąć jego dziedzice, a pozostałe 5 i 1 łan ze Starego Dworu, który od dawna posiadała po ojcu Katarzyna, wraz z dworem w Sołtysowicach [curia in Schultheschowicz], mają przejąć jej dziedzice (RS 3329)
- 1326 – Henryk VI wrocławski przekazał mieszczaninowi Piotrowi Schlanzowi 3 ½ łana we wsi, które wcześniej należały do Gotwina ze Smardzowa (RS 4595)
- 1340 – mieszczanin Jan, syn Tyczka von Reichenbacha, sprzedał wszystkie swoje dobra we wsi mieszczaninowi Piotrowi Traybotonis (RS 6435)
- 1341 – Kunegunda, wdowa po mieszczaninie Emeryku, sprzedała folwark Małgorzacie Dompnig (RS 6551)
- 1344 – mieszczanin Hertelin z Głogowa zobowiązał się spłacić dług mieszczaninowi Piotrowi Stricholtzowi w wysokości 225 grzywien, jako zabezpieczenie przeznaczył folwark Sołtysowice (APWr., Rep. 67, nr 267; Kd, III, nr 596)
- 1344 – Konrad Falkenhain z żoną Klarą, córką Macieja von Mühlheim, sprzedał Pawłowi i Piotrowi Dumlose dobra we wsi (RF, III, 2457)
- 1346 – mieszczanin Hertelin z Głogowa sprzedał opatowi klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu folwark (RŚl, I, nr 525)
- 1353 – mieszczanin Piotr Brunonis sprzedał Piotrowi Dumlose 2 łany i 5 mórg w Sołtysowicach (RF, III, 2457, 2460)
- 1354 – aptekarz wrocławski Jan sprzedał mieszczaninowi Tylonowi Rotsinowi 4 ¼ łana folwarcznego (RF, III, 2460)
- 1364 – Paweł Dumlose z Mikołajem, Franciszkiem i Piotrem, synami Piotra Dumlose, zawarli ugodę w sprawie dóbr z opatem klasztoru św. Wincentego i Cylkiem Rothe; do Pawła i braci Dumlose miał należeć wał [Tham] dochodzący do dóbr opata i Cylka Rothe; prócz tego otwarte miały być zbudowane przez Pawła Dumlose wały poniżej i powyżej dworu [hofe], umożliwiające przepływ wody (APWr., Rep. 67, nr 417)
- 1390 – mieszczanin Jan Rothe sprzedał Franciszkowi Dumlose, opatowi klasztoru św. Wincentego, 4 łany bez ¼ (RF, III, 2460)
- 1407 – Zofia, żona Jana Stolza i Małgorzata, żona Jana Weisenow, sprzedały Mikołajowi Dumlose dział po ojcu Piotrze Dumlose (RF, III, 2461)
- 1411 – Mikołaj Dumlose scalił dobra Kegil, Molnsdorf i Sołtysowice, po czym sprzedał je klasztorowi św. Wincentego (RF, III, 2460-2461)
Opis obiektu
Częściowo wkomponowany w założenie parkowe, obiekt ten składa się głównie z kopca na planie czworokąta z zaokrąglonymi narożami. Wymiary u podstawy to 32 x 38 metrów, u góry 9 x 11 metrów, a wysokość dochodzi do 5 metrów. Nasyp otacza fosa o szerokości 5-12 metrów, w części południowej przecięta ziemną groblą. Od strony południowej do głównego członu przylega podgrodzie o planie nieregularnego półowalu. Ma szerokość 42 metry i długość 62 metry. Oba człony otoczone są wałem zewnętrznym o szerokości do 7-12 metrów i wysokości do 3 metrów.
Podczas badań wykopaliskowych rozpoznano trzy fazy użytkowe głównego kopca. Z najstarszą fazą wiązano relikty prostokątnego budynku ceglanego o wymiarach 5,8 x 6,35 metra. Mury tego budynku zbudowano z cegieł palcówek spajanych gliną o wątku gotyckim. Niewielka grubość ścian, wynosząca około 0,6 metra, sugeruje, że wyższe partie zbudowano z drewna w konstrukcji ramowej lub zrębowej. W odległości około 0,5 metra od wieży wzniesiono także drewniany budynek o konstrukcji zrębowej lub szkieletowej. Miał on plan kwadratu o boku długości 4,6 metra, w obrębie którego wydzielono dwie fazy użytkowe. Teren wokół wieży i budynku gospodarczego podwyższono, obsypując ich dolne partie warstwą ziemi o miąższości 1,5 metra.
W drugiej fazie użytkowej rozebrano budowlę ceglano-drewnianą i wzniesiono drugi budynek murowany na rzucie kwadratu o boku długości 5,2 metra. Zachowały się z niego jedynie fundamenty i mury piwniczne. Do ich budowy użyto cegieł palcówek i kamieni polnych spajanych zaprawą wapienną. Lica wewnętrzne murów wyłożono cegłą. W bliżej nieokreślonych okolicznościach obiekt ten uległ zniszczeniu.
Założenie obronne uległo znacznym przekształceniom około przełomu XIX i XX wieku. Wtedy to wkomponowano je w park krajobrazowy, a na szczycie kopca zbudowano kwadratowy, podpiwniczony budynek murowany o wymiarach 5,7 x 5,7 metra. Podczas badań wykopaliskowych pozyskano liczne zabytki ruchome, w tym fragmenty ceramiki, kulkę ołowianą, ostrogę, masywny żelazny skobel, 6 żelaznych dzwonków, grzebień kościany oraz bliżej nieokreślone monety. Wśród licznych autorów badań nie było zgodności odnośnie chronologii odkrytych materiałów. Datowano je na XIII-XIV wiek, innym razem na XIV-XV wiek. Ponowna analiza zabytków ruchomych skłania do zawężenia ich datowania do drugiej połowy XIV-XV wieku.
Ilustracje
Plany i rekonstrukcje





Zdjęcia i archiwalia











Dokumentacja w ramach projektu „Od grodu do zamku“








Literatura
Wzmianki konkretnie o tym obiekcie
Oto lista w jednej linii:
Geschwendt 1932, s. 23; Geschwendt 1938, s. 110; Kramarek 1963, s. 180, 194, 195; Kaletynowie, Lodowski 1968, s. 162; Romanow 1973, s. 312; Kaletyn 1980, s. 258, 273; Pawłowski 1978, s. 370-371; Maksymowicz 1981, s. 66-67; Informator Konserwatora Zabytków Archeologicznych 1981, s. 179-180; Prus 1994, s. 1021; Demidziuk 1999, s. 313; Nowakowski 2017, s. 431-432
Archiwalia archeologiczne z terenu Wrocławia do 1945 roku Book
Wrocław, 1999.
Siedlungsgeschichtliche Beobachtungen im Oder Weidetal bei Groβ Breslau Journal Article
In: Altschlesien, vol. 4, pp. 14-29, 1932.
Vorgeschichte am Rande der Groβstadt Journal Article
In: Altschlesische Blätter, vol. 13, pp. 110, 1938.
Informator Konserwatora Zabytków Archeologicznych Booklet
1981.
Sprawozdanie z działalności w zakresie ochrony i ratownictwa zabytków archeologicznych na obszarze woj. wrocławskiego i m. Wrocławia w 1978 r. prowadzonej przez WOAK we Wrocławiu Journal Article
In: Silesia Antiqua, vol. 22, pp. 263-275, 1980.
Grodziska wczesnośredniowieczne województwa wrocławskiego Book
Wrocław, 1968.
Wczesnośredniowieczne materiały osadnicze z terenu Wrocławia Journal Article
In: Silesia Antiqua, vol. 5, pp. 159-197, 1963.
Krótkie sprawozdanie z przeprowadzonych badań na grodzisku średniowiecznym we Wrocławiu-Sołtysowicach Journal Article
In: Śląskie Sprawozdania Archeologiczne, vol. 22, pp. 66-67, 1981.
Śląskie obiekty typu motte. Studium archeologiczno-historyczne Book
2017.
Grody stożkowate, ostrosłupowe i wieże mieszkalno-obronne na Śląsku w średniowieczu PhD Thesis
KHASiT Politechniki Wrocławskiej, 1978.
Katalog stanowisk archeologicznych województwa wrocławskiego (stanowiska opublikowane, cz. I) Technical Report
Wrocław, 1994, (maszynopis w Archiwum Naukowy Muzeum Archeologicznego we Wrocławiu).
Sprawozdanie z działalności archeologicznej służby konserwatorskiej na terenie miasta Wrocławia w 1971 roku Journal Article
In: Silesia Antiqua, vol. 15, pp. 311-312, 1973.
CDS XVI = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur Schlesischen Geschichte, Bd. XVI: 1301-1315 (nr 2616-3542) Collection
Breslau, 1892, (używany również skrót 'RS' lub 'RSIV').
CDS XVIII = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur Schlesischen Geschichte, Bd. XVIII: 1316-1326 (nr 3542-4599) Collection
Breslau, 1898, (używany również skrót 'RS' lub 'RS V').
CDS XXII = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur Schlesischen Geschichte, Bd. XXII: 1327-1333 (nr 4600-5278) Collection
Breslau, 1903, (używany również skrót 'RS').
SUb III = Schlesisches Urkundenbuch. Bd. III: 1251-1266 Collection
Köln, 1984.
RF = Repertorium Frobenianum (Repertorium Investiturarum in Praediis Ducatus Vratislaviensis, quae in Libris eiusdem Cancellariae continentur), t. 1-4 Collection
0000, (APWr., Akta miasta Wrocławia, sygn. C 24/I–IV).




























