W Gniechowicach znajduje się obecnie całkowicie zniszczony dwór na kopcu, widoczny na planie katastralnym jako owalny nasyp otoczony mokrą fosą, przedzieloną od wschodu groblą. Według inwentarza z 1582 roku była to murowana siedziba z dwiema sklepionymi piwnicami, czterema przestronnymi izbami i pokojami z kominkami, otoczona głęboką fosą, przez którą prowadził zwodzony most.
Lokalizacja | woj. dolnośląskie, pow. wrocławski, gm. Kąty Wrocławski |
---|---|
Współrzędne | 50.9872844 N, 16.8325593 E |
Obszar AZP | 82–26 |
Chronologia | późne średniowiecze, nowożytność |
Autorzy | Dominik Nowakowski |
Data udostępnienia | 08.07.2024 |
Jak cytować?
Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach
Opis
Przynależność administracyjna i toponomastyka
Obecna: Gniechowice (Gniechwitz, Kr. Breslau, MBl. 5066, 5067), gm. Kąty Wrocławskie, pow. wrocławski, woj. dolnośląskie; stan. nr 29, AZP 42/82–26
Przynależność historyczna: księstwo wrocławskie
Kontekst przestrzenny, rozplanowanie, stan zachowania obiektu
W południowo-wschodniej części miasta lokacyjnego, w kwartale między Bramą Szpitalną, kaplicą Bożego Ciała i Furtą Bożego Ciała
Wybór źródeł do dziejów miejscowości i obiektu
- 1299 – pleban Wilhelm de Gnechowiz (SUb, VI, nr 394)
- 1311 – Henryk VI wrocławski zastawił Fryczkowi von Waldau i jego synom za 2000 grzywien na 2 lata zwolnioną z powinności wieś z sołectwem i prawem patronatu, z zastrzeżeniem, że jeżeli książę po upływie terminu nie zwróci wymienionej sumy, to Fryczko i jego dziedzice będą mogli dzierżyć wieś na prawie lennym (RS 3232)
- 1337 – syn Konrada Reichenbacha Herman z uwagi na długi ojca sprzedał za 500 grzywien mieszczaninowi Mikołajowi Sittenowi i synom jego brata Jakuba ½ wsi, którą odziedziczył po ojcu i dziadku Hermanie (RS 5845)
- 1338 – Stefan syn Hermana Reichenbacha oraz jego bratanek Herman syn Konrada Reichenbacha sprzedali mieszczanom Piotrowi Schwarzowi, synom Jakuba Sittena oraz Mikołajowi Bankowi wieś z sołectwem, patronatem kościelnym, niższym i wyższym sądownictwem oraz prawami dominialnymi (RS 6059)
- 1346–1348 – podział majątku między Stefanem Reichenbachem synem Stefana, a Hermanem, Janem i Konradem Reichenbachami; wieś którą wcześniej posiadał Fryczko Waldau otrzymał Stefan (RF, I, 178; RŚl, I, nr 798)
- 1398–1402 – dobra Hermana Reichenbacha, który w 1402 r. sprzedał mieszczanom legnickim Mikołajowi i Piotrowi Ungeratenom oraz mieszczaninowi wrocławskiemu Jakubowi Schwarzowi wieś z sołectwem i karczmą oraz dworem z siedzibą (Hofe und Gesasse), a także wszystko co posiadała jako oprawę jego matka Elżbieta wdowa po Stefanie Reichenbachu (AAWr., sygn. CC 27; RF, I, 179, 180)
- 1404 – Wacław IV Luksemburski przeniósł majątki Mikołaja i Piotra Ungeratenów oraz Jakuba i Wacława Schwarzów z prawa lennego na dziedziczne (RF, I, 178–179)
- 1425 – Katarzyna wdowa po Wacławie Schwarzu wraz z synami Jostem i Mikołajem sprzedała ½ wsi Piotrowi Ungeratenowi (RF, I, 179)
- 1435 – wieś na prawie dziedzicznym posiadał Kasper Ungeraten (RF, I, 179)
- 1458–1494 – połowę wsi dzierżył Melchior Ungeraten (RF, I, 179, 182; APWr., AmWr., 107, nr 4950; Rep. 66, nr 697b, 717b)
- 1529 – bracia Krzysztof i Bernard Haugwitzowie z Kręska sprzedali mieszczanom Sebastianowi i Pawłowi Monaw swoje prawa do dóbr we wsi (RF, I, 182)
- 1534–1548 – Paweł Monaw zu Gnichwitz (RF, II, 874; APWr., AmWr., C 22, f. 22)
- 1562 – Kasper Ungeraten zu Gnichwitz (RF, II, 875)
Opis obiektu
Obiekt obronny w Gniechowicach to obecnie całkowicie zniszczony dwór na kopcu. Na planie katastralnym wsi widoczny jest owalny nasyp otoczony mokrą fosą, przedzieloną od wschodu groblą. Według inwentarza z 1582 r. była to murowana siedziba z dwiema sklepionymi piwnicami, czterema przestronnymi izbami i pokojami z kominkami, a całe założenie otaczała głęboka fosa, przez którą prowadził zwodzony most. Obiekt ten identyfikuje się z przedstawioną na rycinie F.B. Wernera co najmniej trzykondygnacyjną wieżą zlokalizowaną na północ od obecnego pałacu. W wyniku zniszczeń dokonanych w 1642 r. prawdopodobnie odbudowano starą wieżę, obok której wzniesiono zachowany do dziś budynek dworu. Degen podaje informacje, że w 1847 r. podczas prac związanych z oczyszczaniem fosy natrafiono na groty kuszy i kamienne kule, natomiast w 1857 r. przy pracach rozbiórkowych wieży i niwelacyjnych znaleziono rycerski hełm i inne elementy oporządzenia oraz groty kuszy.
Chronologia
Na podstawie źródeł pisanych i ikonograficznych XIV-XVIII w.
Ilustracja
Ilustracja
Literatura
Wzmianki konkretnie o tym obiekcie
Schlesiens Vorzeit im Bild und Schrift, Bd. III, s. 114; Probst 1938, s. 104; Degen 1965, s. 57; Katalog Zabytków Sztuki w Polsce 1991, s. 22; Eysymontt 2010, s. 260-261; Nowakowski 2017, s. 300-301; Nowakowski 2023, s. 184-185
Die Bau- und Kunstdenkmäler des Landkreises Breslau, Bau- und Kunstdenkmäler des deutschen Ostens, R. C: Schlesien, Bd. I Book
Frankfurt a. Main, 1965.
Architektura renesansowych dworów na dolnym Śląsku Book
Wrocław, 2010.
KZS IV/2 = Sobótka, Kąty Wrocławskie i okolice. Katalog zabytków sztuki w Polsce, tom IV, województwo wrocławskie, zeszyt 2 Book
Warszawa, 1991.
Zamki i dwory księstwa wrocławskiego od XIII do XVI wieku Book
Wrocław, 2023.
Frühdeutsche Wohntürme Journal Article
In: Altschlesische Blätter, no. 3, pp. 103, 1938.
Schlesiens Vorzeit im Bild und Schrift. Band V Book
1904.
CDS XVI = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur Schlesischen Geschichte 1301-1315, Bd. XVI Collection
Breslau, 1892, (używany również skrót 'RS' lub 'RSIV').
CDS XXIX = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur schlesischen Geschichte 1334-1337, Bd. XXIX Collection
Breslau, 1923, (używany również skrót 'RS').
CDS XXX = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur schlesischen Geschichte 1338-1342, Bd. XXX Collection
Breslau, 1925.
SUb IV = Schlesisches Urkundenbuch. Tom IV Collection
Köln-Weimar-Wien, 1988.
RF = Repertorium Frobenianum (Repertorium Investiturarum in Praediis Ducatus Vratislaviensis, quae in Libris eiusdem Cancellariae continentur), t. 1-4 Collection
0000, (APWr., Akta miasta Wrocławia, sygn. C 24/I–IV).
RŚl I = Regesty śląskie. T. I, 1343-1348 Collection
Wrocław, 1975.