W miejscowości Międzybórz, której historia sięga co najmniej XIII wieku, niegdyś znajdowała się średniowieczna siedziba pańska, prawdopodobnie zlokalizowana w miejscu późniejszego dworu. Zgodnie z nowożytną ikonografią, dwór ten, wzniesiony na planie litery L, był otoczony szeroką fosą i usytuowany na wyspie, co nadawało mu charakter obronny. Obecnie po dawnym założeniu nie pozostały żadne widoczne ślady, a teren, na którym się znajdował, został przekształcony w niewielki park. Średniowieczne pochodzenie obiektu potwierdzają liczne wzmianki w źródłach pisanych z XIV-XVI wieku, dokumentujące jego właścicieli.
Lokalizacja | woj. dolnośląskie, pow. oleśnicki, gm. Międzybórz |
---|---|
Współrzędne | 51.3961998 N, 17.6641512 E |
Obszar AZP | 74-34 |
Chronologia | późne średniowiecze, nowożytność |
Autorzy | Dominik Nowakowski |
Data udostępnienia | 17.08.2024 |
Jak cytować?
Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach
Opis
Przynależność administracyjna i toponomastyka
Obecna: Międzybórz (niem. Medzibor), gm. loco, pow. oleśnicki, woj. dolnośląskie; Stan. nr 10, AZP 8/74-34
Przynależność historyczna: księstwo wrocławskie, księstwo głogowskie, księstwo oleśnickie
Kontekst przestrzenny, rozplanowanie, stan zachowania obiektu
Na krawędzi podmokłej doliny niewielkiego cieku, w południowej części wsi na południe od nawsia (czworobocznego placu).
Wybór źródeł do dziejów miejscowości i obiektu
- 1300 – Meczibor (LF, B, 215a)
- 1340 – bracia Piotr i Włodko, dziedziczni panowie Mechobocz (RS 6404)
- 1342 – Piotr von Mezebor (RS 6756)
- 1344 – Włodko de Medzibor (Sinapius I, s. 634)
- 1357-1365 – Piotr de Mezebur (Sinapius I, s. 634)
- 1369 – Pilgram von Meczibor (Sinapius I, s. 634; Haeusler 1883, s. 417)
- 1376 – poświadczony kościół (Haeusler 1883, s. 417)
- 1390 – Jann von Medzibor (Sinapius I, s. 634; Haeusler 1883, s. 417)
- 1435-1453 – Stefek Medzebor (Haeusler 1883, s. 417)
- 1481 – Melchior Rohr, dziedziczny pan Międzyborza (Sinapius, I, s. 765)
- 1547 – Jan von Rhor z Międzyborza (Sinapius I, s. 765)
Uwagi: Wieś w okresie nowożytnym uległa zapewne pewnym przekształceniom strukturalnym w związku z nadaniem praw miejskich, poświadczonych w 1639 r.
Opis obiektu
Średniowieczna siedziba pańska nie jest znana, jednak prawdopodobnie funkcjonowała w tym samym miejscu, co znany z nowożytnej ikonografii i kartografii dwór. Na rycinie F.B. Wernera widoczny jest murowany dwór zbudowany na planie litery L, określony jako książęcy budynek mieszkalny. Obiekt wzniesiono na wyspie otoczonej szeroką, nawodnioną fosą, przeciętej w części wschodniej przesmykiem (groblą). Obecnie założenie jest całkowicie zniszczone, a w jego miejscu znajduje się niewielki park.
W archiwaliach archeologicznych i literaturze znajdują się informacje o wczesnośredniowiecznym grodzisku i późnośredniowiecznym grodzisku stożkowatym.
Chronologia
Na podstawie źródeł pisanych wymieniających właścicieli wsi w XIV-XVI w.
Ilustracje
Ilustracje


Literatura
Wzmianki konkretnie o tym obiekcie
LF, B, 215a; RS 6404, 6756; Sinapius I, s. 634, 765; Haeusler 1883, s. 417; Bimler 1942, s. 46; Guerquin 1957, s. 58; Grundmann 1982, s. 157; Piekalski, Żurek 1993, s. 163.
Die schlesischen Massiven Wehrbauten, Bd. III: Fürstentum Oels-Wohlau Book
Breslau, 1942.
Burgen, Schlösser und Gutshäuser in Schlesien, Bd. 1. Die mittelalterlichen Burgruinen und Wohntürme Book
Frankfurt am Main, 1982.
Zamki śląskie Book
Warszawa, 1957.
Geschichte des Fürstenthums Oels bis zum Austerben der Piastischen Herzogslinie Book
Breslau, 1883.
Ze studiów nad siedzibami obronnymi północno-wschodniego pogranicza Śląska w XIII-XVII w. Journal Article
In: Studia Archeologiczne, vol. t. 24, pp. 176, 1993.
CDS XIV = Codex Diplomaticus Silesiae, Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis, Bd. XIV Collection
Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis, Breslau, 1889, (także skrótowo jako LfeV; Lf; LF).
CDS XXX = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur schlesischen Geschichte 1338-1342, Bd. XXX Collection
Breslau, 1925.
SINAPIUS = Schlesische Curiositaten darinnen die ansehnlichen Geschlechter des schlesischen Adels T.1 Collection
Leipzig, 1720.