Chocianów, pałac

    Pałac w Chocianowie zawiera w sobie elementy średniowiecznego zamku i jest umiejscowiony na łagodnej kulminacji w południowej części miasta. Zachowanym elementem średniowiecznym jest czworoboczna wieża, której pierwotną formę można przypisać Bolkowi I, zbudowaną w latach 1296-1301.

    Lokalizacjawoj. dolnośląskie, pow. polkowicki, gm. Chocianów
    Współrzędne51.4183002 N, 15.8967138 E
    Obszar AZP73-17
    Chronologiapełne średniowiecze, późne średniowiecze, nowożytność
    AutorzyArtur Boguszewicz
    Data udostępnienia24.05.2024
    CHOCIANÓW, cieniowany model reliefu otoczenia stanowisk
    CHOCIANÓW, cieniowany model reliefu otoczenia stanowiska (oprac. M. Legut-Pintal, P. Rajski, Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/]. Licencja: CC BY-SA 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/])

    Jak cytować?

    Boguszewicz Artur. Chocianów, pałac, Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/chocianow-palac/]. Licencja: CC BY-NC 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/]. Data dostępu: 14.01.2025.

    Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach

    Opis

    Przynależność administracyjna i toponomastyka

    • księstwo legnickie 1296-1741
    • historyczne nazwy miejscowości/obiektu: 1296-1301 – castrum Czotcznow, 1311 – Koczina, 1329 – Choczenow/Chotzenow die burk

    Kontekst przestrzenny, rozplanowanie, stan zachowania obiektu

    Pałac, zawierający w sobie elementy średniowiecznego zamku, jest umiejscowiony na łagodnej kulminacji w południowej części Chocianowa. Park otaczający pałac zajmuje powierzchnię około 20 ha. Od południa ograniczony jest terenami podmokłych łąk i bagien, a od północy zabudową miejską. Kompozycja parkowa opiera się na dwóch głównych osiach, krzyżujących się w centralnie umiejscowionym pałacu. Od strony południowo-zachodniej znajduje się dziedziniec honorowy z podjazdem do głównego wejścia. Z tej strony znajdują się również oficyny i dawny folwark, usytuowany bardziej na zachód. Oś południowo-wschodnia wychodziła na ogród regularny i parter wodny.

    Budynek pałacu jest czteroskrzydłowy, na planie czworoboku, z masywnym ryzalitem od strony południowo-zachodniej i zredukowany do jednej osi od strony południowo-wschodniej. Od strony północno-zachodniej i północno-wschodniej umieszczone zostały dwa wykusze. W centralnej części budynku pałacowego ulokowana jest wieża o czworobocznym zarysie, której od południowego wschodu towarzyszy wewnętrzny dziedziniec na planie prostokąta, otoczony podcieniami. Od strony północno-wschodniej wieży towarzyszy tunelowa klatka schodowa. W skrzydle południowo-zachodnim znajduje się westybul z przejściem do skrzydeł południowo-wschodniego i północno-zachodniego, a także ukryte komine wejście do wnętrza wieży i na dziedziniec wewnętrzny. Skrzydło południowo-wschodnie jest jednotraktowe z amfiladowym układem czterech pomieszczeń. Skrzydło północno-wschodnie posiada dwa pomieszczenia w amfiladzie. Skrzydło północno-zachodnie jest dwutraktowe. W zewnętrznym trakcie zachodnim znajdują się cztery pomieszczenia w amfiladzie, natomiast w trakcie wschodnim, węższym, znajduje się korytarz biegnący wzdłuż skrzydła do tunelowej klatki schodowej i na dziedziniec wewnętrzny. Układ pomieszczeń na piętrze jest zbliżony do układu na parterze. Piwnica wyróżnia się dodatkowym traktem korytarzowym w skrzydle południowo-wschodnim. Pomieszczenie w południowo-zachodnim narożu piwnic wyróżnia się sklepieniem krzyżowym na dwóch gurtach, wspartych na kamiennych filarach.

    Teren pałacu jest ogrodzony płotem i znajduje się pod nadzorem. Stan fundamentów i ścian magistralnych jest w dobrym stanie. Stropy zostały wymienione lub wzmocnione w całym budynku. Więźba dachowa jest częściowo wymieniona i zabezpieczona. Pałac, choć niezamieszkały i nieużytkowany, ulega postępującej degradacji.

    Historia budowlana

    Faza I (1296-1301)

    Doskonale zachowanym elementem zamku średniowiecznego jest czworoboczna wieża, której pierwotną formę najpewniej można przypisać Bolkowi I w trakcie jego rządów opiekuńczych nad bratankami na rubieżach księstwa legnickiego w latach 1296-1301. Obiekt o wymiarach 8,10×8,20 m został wzniesiony z eratyków granitowych. Na wysokości pierwszego piętra, gdzie mur ma grubość ok. 2,5 m, znajdowało się przykryte stropem pomieszczenie o wymiarach 3,2×3 m i wysokości ok. 4,5 m. Wejście do niego znajdowało się co najmniej 10 metrów nad poziomem dziedzińca. Od strony lica zewnętrznego zachowały się relikty ostrołucznego portalu z żółtego piaskowca. Za nim znajdowała się wnęka drzwiowa szerokości 1,3 m, przykryta dwoma odcinkami muru, załamującymi się daszkowato. Pierwotny poziom podłogi nie zachował się.

    Po lewej stronie od wejścia, w południowo-zachodniej ścianie pomieszczenia, znajdował się kominek. Ślady paleniska zostały zatarte w wyniku nowożytnych przebudów. Można jednak stwierdzić, że na wysokości ok. 2,5 m, licząc od rekonstruowanego poziomu podłogi, widoczny jest w grubości muru przewód kominowy o owalnym zarysie (średnicy ok. 1,4 m), który zwęża się ku górze, tworząc szyb zakończony pionową szczeliną w licu zewnętrznym wieży. Kształt i orientacja fragmentów piaskowcowych wsporników, zachowanych w ścianie pomieszczenia na styku z przewodem kominowym, wskazują, że kominek był nakryty kamienną kapą o rzucie półpierścienia, zapewne zwężającą się stożkowato ku górze.

    Faza II (1. połowa XIV wieku)

    W wyniku przebudowy, dokonanej najpewniej z inicjatywy Bolesława Rozrzutnego, księcia brzesko-legnickiego, w pierwszej połowie XIV wieku, powstały kolejne urządzenia w obrębie wieży. Z nie do końca jasnych przyczyn były one dostępne z poziomu znajdującego się ok. 1,5 m powyżej pierwotnego wejścia do pomieszczenia. Na tej wysokości przepruto przejście do wykusza latrynowego. Wchodziło się do niego przez przedsionek o wymiarach 1,2×1,0 m i wysokości 1,9 m, przykryty dwoma odcinkami muru, załamującymi się daszkowato. Lokalność zakończona była uskokiem w stosunku do kolejnego pomieszczenia. Można sądzić, iż w miejscu tym umieszczono futrynę drzwi zamykających locum secretum. W obrębie muru wieży, pomieszczenie sklepione łukiem odcinkowym zajmowało przestrzeń 0,9×1,0 m przy wysokości 1,5 m. Ślady nadwieszonego wykuszu, ewentualnie innych rozwiązań technicznych sanitariatu, zostały zatarte w czasach nowożytnych poprzez wstawienie niewielkiego okna w linii lica zewnętrznego muru wieży.

    Na podobnym poziomie jak urządzenia latrynowe znajdowały się wnęki zakończone otworami okiennymi z maswerkami. Okno umieszczone w ścianie północno-wschodniej zachowało się jedynie fragmentarycznie, gdyż otwór ten w wyniku poszerzenia stał się w czasach nowożytnych wejściem do wieży dostępnym z poziomu poddasza pałacu. W doskonałym stanie zachowało się natomiast okno w ścianie północno-zachodniej. Prowadzącą do niego wnękę o szerokości 0,8 m i wysokości 2,1 m przykryto sklepieniem odcinkowym. Otwór okienny został zamknięty dwudzielnym maswerkiem z trójliściem wpisanym w koło w górnej części ostrołuku. Filarek środkowy o rzucie ośmioboku przedzielał dwa wąskie ostrołuczne okienka o wysokości 1,2 m. Przekrój węgarków i parapetu o przekroju trapezowatym odpowiadał zarysowi filarka.

    Na uwagę zasługuje fakt, że do wyrównania ścian we wnęce okiennej użyto fragmentów cegieł – materiału, którego nie wykorzystywano do budowy wieży, wzniesionej wyłącznie z granitowych eratyków. Tym samym można uznać to za „datownik” wprowadzenia otworów okiennych w kolejnej, tzn. II fazie użytkowania wieży.

    Faza III (2. połowa XV wieku)

    Kolejna kondygnacja wieży o wymiarach 7,5×7,5 m miała ściany o grubości 1,5 m, wzniesione z cegieł o wymiarach 25-26×12,5×10 cm w wątku gotyckim. Pomieszczenie na tej kondygnacji, dostępne z niższego piętra przez współczesne, ażurowe schody drewniane, miało wymiary 4,5×4,5 m i było oświetlone symetrycznie rozmieszczonymi oknami w środkowej części każdej ze ścian, z parapetem około 0,8 m powyżej poziomu drewnianej podłogi. Silnie rozglifione otwory okienne były przykryte dwoma odcinkami muru, załamującymi się daszkowo.

    Z cegieł ukształtowano szczelinowe okna o kotarowym wykroju szerokości 0,3 m i wysokości 0,86 m, których obecność pozwala datować tę kondygnację na okres po połowie XV wieku. Wschodni narożnik pomieszczenia prawdopodobnie wtórnie ulokowano urządzenie grzewcze, po którym zachował się ślad wykutego w ścianie przewodu kominowego (obecnie zamurowany). Wyżej położoną kondygnację tworzył barokowy hełm wieży.

    Ilustracje

    Ilustracje

    Dokumentacja w ramach projektu „Od grodu do zamku“

    Literatura

    Wzmianki konkretnie o tym obiekcie

    Bimler 1943; Grundmann 1982, s. 151; Grajewski 1996; Guerquin 1957, s. 40-41; Guerquin 1984, s. 123-124; Kajzer, Kołodziejski, Salm 2001, s. 128-129; Lutsch 1889, s. 189-190; Müller 1837, s. 248; Pilch 2005, s. 47-48; Zimmermann 1785.

    (Ed.)

    Die schlesischen Massiven Wehrbauten. Bd. IV: Fürstentum Liegnitz Collection

    Breslau, 1943.

    BibTeX

    Grajewski G

    Chocianów. Pałac, Karta Ewidencyjna Zabytków Architektury i Budownictwa, nr 1291 Dolnośląskie Technical Report

    archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, Delegatura w Legnicy 1996, (maszynopis w archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, Delegatura w Legnicy).

    BibTeX

    Grundmann G

    Burgen, Schlösser und Gutshäuser in Schlesien, Bd. 1. Die mittelalterlichen Burgruinen und Wohntürme Book

    Frankfurt am Main, 1982.

    BibTeX

    Guerquin B

    Zamki śląskie Book

    Warszawa, 1957.

    BibTeX

    Guerquin B

    Zamki w Polsce Book

    Warszawa, 1984.

    BibTeX

    Kajzer J; Kołodziejczyk S; Salm J

    Leksykon zamków w Polsce Book

    Warszawa, 2001.

    BibTeX

    Lutsch H

    Verzeichnis der Kunstdenkmäler der Provinz Schlesien: Bd. III, Die Kunstdenkmäler des Regierungsbezirk Liegnitz Book

    Breslau, 1891, (Borów Polski, s. 70-71;).

    BibTeX

    Müller K A

    Vaterländische Bilder, in einer Geschichte und Beschreibung der alten Burgfesten und Ritterschlösser Schlesiens Book

    Glogau, 1837.

    BibTeX

    Pilch J

    Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska Book

    Warszawa, 2005.

    BibTeX

    Zimmermann F A (Ed.)

    Beiträge zur Beschreibung Schlesien, Bd. 4 Collection

    1785.

    BibTeX

    Lokalizacja