Kowalów, gm. Wiązów, motte

Znacznie zniwelowane grodzisko stożkowate w Kowalowie, założone na planie czworoboku z zaokrąglonymi narożami, stanowi fascynujący relikt średniowiecznego założenia obronnego typu motte. Z wymiary około 22 x 27 metrów i otaczającą go fosą o szerokości 7 metrów, obiekt prawdopodobnie był częścią większego ufortyfikowanego folwarku, położonego w północno-wschodnim narożniku prostokątnego terenu. Dodatkowe elementy obronne, takie jak wał zewnętrzny i grobla, która kiedyś spiętrzała wodę pobliskiego stawu, sugerują, że gródek pełnił ważną rolę w systemie obronnym tego rejonu.

Lokalizacjawoj. dolnośląskie, pow. strzeliński, gm. Wiązów
Współrzędne50.7480551 N, 17.2086106 E
Obszar AZP87-30
Chronologiapóźne średniowiecze
Autorzy Dominik Nowakowski
Data udostępnienia16.08.2024
KOWALÓW, cieniowany model reliefu stanowiska (oprac. M. Legut-Pintal, P. Rajski, Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/]. Licencja: CC BY-SA 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/])
KOWALÓW, cieniowany model reliefu stanowiska (oprac. M. Legut-Pintal, P. Rajski, Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/]. Licencja: CC BY-SA 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/])

Jak cytować?

Nowakowski Dominik. Kowalów, gm. Wiązów, motte, Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/kowalow-gm-wiazow-motte/]. Licencja: CC BY-NC 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/]. Data dostępu: 22.04.2025.

Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach

Opis

Przynależność administracyjna i toponomastyka

Obecna: Kowalów (niem. Hermsdorf), gm. Wiązów, pow. strzeliński, woj. dolnośląskie

Przynależność historyczna: księstwo wrocławskie, księstwo głogowskie, księstwo oleśnickie, księstwo legnicko-brzeskie

Kontekst przestrzenny, rozplanowanie, stan zachowania obiektu

W obrębie podmokłej doliny niewielkiego cieku, 1,3 km na południowy-zachód od południowego krańca wsi Kowalów. Uwaga: Obiekt identyfikowany z zaginionym folwarkiem Schwegorn/Kapsdorf.

Wybór źródeł do dziejów miejscowości i obiektu

  • 1370 – Bolko III Ziębicki sprzedał Konradowi von Reideburg dobra Swegorn i Kęszyce, wraz z zabudowaniami, wszelkimi pożytkami i dochodami, a także prawem niższego i wyższego sądownictwa. Książę zwolnił te dobra z obowiązku służby z wierzchowcem (Engelbert 1920, s. 116; Eistert 1931).
  • 1371 – Konrad von Reideburg przekazał dobra Swegorn i Kęszyce jako uposażenie swojej żonie Klarze z Raussendorfów (Engelbert 1920, s. 117; Eistert 1931).
  • 1381 – Konrad von Reideburg wraz z żoną sprzedali za 500 grzywien joannitom z Oleśnicy Małej dobra Schwegorn i Kęszyce, wraz z zagrodami (Höfe), budynkami (Häuser), mieszkaniami (Wohnungen), innymi zabudowaniami (Gebäude), pomieszczeniami (Gezimmer) oraz umocnieniami (Festungen), folwarkiem i czynszami. Książę zwolnił joannitów z obowiązku kwaterunku i nadał im przywilej wyższego i niższego sądownictwa (Engelbert 1920, s. 117; Eistert 1931).
  • 1385 – wzmiankowane 9-łanowe allodium Swegorn (Eistert 1931).
  • 1421 – przy okazji inkorporacji kościoła parafialnego w Wiązowie do kolegiaty otmuchowskiej wspomniano, że wieś Swegern ma płacić przyszłemu wikaremu z Wiązowa 6 grzywien dziesięciny (Engelbert 1920, s. 118).
  • 1449 – wzmiankowane opustoszałe dobra Schwegern, które joannici z Oleśnicy Małej zastawili za 80 guldenów węgierskich Jerzemu Redernowi z Wyszonowic i jego dziedzicom (Eistert 1931).
  • 1520 – Jerzy von Redern zapisał jako oprawę wdowią swojej żonie Annie swoje dobra, w tym Schwiegern (Eistert 1931).
  • 1564 – Krzysztof von Redern przekazał przypadłe mu po ojcu Jerzym dobra, w tym Schwigern, bratu Wacławowi. Jednak jeszcze w 1567 r. zgłaszał do nich pretensje (Eistert 1931).
  • 1601 – komtur joannitów uznał roszczenia posiadaczy Wawrzyszowa i obiecał zapłacić tamtejszemu plebanowi zaległe dziesięciny z ostatnich 15 lat, od kiedy pola w pustej wsi Kapsdorff leżały odłogiem (Adamska 2019, s. 250).
  • 1641 – wzmiankowany Kapsdorfer Wald we wsi Kowalów, z którego joannici sprzedali drewno; znajdowały się tam również łąki i staw (Engelbert 1920, s. 118).
  • 1693 – spadkobiercy Ernesta Fryderyka von Wentzky und Petersheyde z Wyszonowic sprzedali Krzysztofowi Prätoriusowi von Richthofen dobra Wyszonowice i inkorporowane do nich przynależności, w tym Schwieger (Eistert 1931).
  • 1729 – Krzysztof Prätorius von Richthofen zapisał testamentem bratu swoje dobra, w tym Schwiegeren (Eistert 1931).

Opis obiektu

Znacznie zniwelowane grodzisko stożkowate, założone na planie czworoboku o zaokrąglonych narożach i wymiarach około 22 x 27 metrów. Wzniesienie nieznacznie wystaje ponad poziom fosy, której szerokość wynosi około 7 metrów. Możliwe, że pierwotnie obiekt otaczał jeszcze wał zewnętrzny, którego ślady są najlepiej widoczne w części zachodniej, gdzie jego rozsypisko ma szerokość około 8 metrów. Prawdopodobnie gródek był częścią większego założenia – ufortyfikowanego folwarku o prostokątnym planie i wymiarach około 87 x 118 metrów, położonego w północno-wschodnim narożniku. Teren folwarku otaczał wąski rów zasilany wodami niewielkiego cieku, a prawdopodobnie na krawędzi plateau usypany był wał (podwalina częstokołu?). Od strony zachodniej, w niewielkiej odległości od tego założenia, znajduje się grobla o długości około 300 metrów, przebiegająca w kierunku północ-południe. Przecinający w poprzek dolinę cieku nasyp pierwotnie spiętrzał wodę stawu, położonego na wschód od niego.

Chronologia

Na podstawie źródeł pisanych: 2 poł. XIV – 1 poł. XV w.; wg literatury folwark został zniszczony w czasie wojen husyckich

Ilustracje

Ilustracje

Dokumentacja w ramach projektu „Od grodu do zamku“

Literatura

Wzmianki konkretnie o tym obiekcie

Engelbert 1920, s. 116-118; Eistert 1931; Adamska 2019, s. 250

Adamska D

Wieś – miasteczko – miasto. Średniowieczne osadnictwo w dorzeczu górnej i środkowej Oławy Book

Łomianki, 2019.

BibTeX

Eistert K

Das untergegangene Dorf Schwegorn bei Ruppersdorf Journal Article

In: Heimatblätter für den Kreis Strehlen, no. 9, 1931.

BibTeX

Engelbert K

Wiesche und Schwegorn (Kapsdorf). Zwei ehemaligen Siedlungen zwischen Grottkau und Wansen Journal Article

In: Zeitschrift des Vereins für Geschichte und Altertum Schlesiens, vol. 54, pp. 113-119, 1920.

BibTeX

Lokalizacja