Dwór na kopcu w Mikołowie zbudowano na na naturalnym wyniesieniu, w widłach rzeki Jamny i niewielkiego strumienia. Pierwotnie założenie obronne z Mikołowa miało się składać z dwóch przylegających do siebie nasypów. Główny człon ma formę kopca założonego na planie owalu o średnicy u podstawy 31 x 39 m, u góry 18 x 23 m i wysokości do 8 m. Znacznie zniwelowany w XIX w. Na podstawie materiałów archeologicznych oraz źródeł pisanych obiekt datowany jest na XIII-XIV w.
Lokalizacja | woj. śląskie, pow. mikołowski, gm. Mikołów |
---|---|
Współrzędne | 50.1712002 N,18.9063585 E |
Obszar AZP | 100-46 |
Chronologia | pełne średniowiecze, późne średniowiecze |
Autorzy | Dominik Nowakowski |
Data udostępnienia | 31.12.2023 |
Jak cytować?
Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach
Opis
Przynależność administracyjna
Obecna: Maniów Mały (Wenig Mohnau, Kr. Schweidnitz, MBl. 2952), gm. Mietków, pow. wrocławski, woj. dolnośląskie; stan. nr 1, AZP 6/83-25
Przynależność historyczna: księstwo świdnicko-jaworskie
Lokalizacja
Na naturalnym wyniesieniu, w widłach rzeki Jamny i niewielkiego strumienia, na krawędzi bagien w NE części miasta
Wybór źródeł do dziejów miejscowości i dóbr ziemskich:
- 1222-1234 – kasztelan Andrzej de Micul, de Miculow (SUb, I, nr 222, 291; II, nr 23, 80)
- 1258-1260 – kasztelan Jan (SUb, III, nr 269, 277, 317)
- 1276 – kościół św. Wojciecha w Mikołowie (SUb, IV, nr 276)
- 1287 – Mieszko opolski potwierdził, że do kościoła św. Wojciecha należą dobra przekazane przez Jana de Grabe, dziedzicznego pana Mikołowa i Borka de Laszka, w tym dwa ogrody położone ante fortalicium oraz parafia św. Mikołaja in antiquo oppido Micolawiensi (SUb, V, nr 505)
- 1366 – Jan opawsko-raciborski otrzymał od cesarza Karola w lenno księstwo Raciborskie, tym miasto Nicklaw (LuBS, II, s. 386-387)
- 1375 – miasto i dystrykt mikołowski jako lenno księcia Władysława opolskiego (LuBS, II, s. 388)
- 1475 – książę Henryk młodszy z Ziębic odstąpił bratu Wiktorynowi zamek i miasto Pszczynę, wraz z należącym do nich Mikołowem, do którego nie mógł rościć pretensji spłacony Jan Bohumensky (LuBS, II, s. 396)
- 1517 – książę Kazimierz cieszyński z synem Wacławem sprzedali Aleksemu Turzo zamek w Pszczynie i inne miasteczka, w tym Mikołów (LuBS, II, 404)
Opis obiektu
Pierwotnie założenie obronne z Mikołowa składało się z dwóch przylegających do siebie nasypów. Główny człon ma formę kopca założonego na planie owalu, o średnicy u podstawy około 31 x 39 metrów, u góry 18 x 23 metry i wysokości do 8 metrów. Część południowa, znacznie zniwelowana w XIX wieku, jest nadal czytelna w terenie jako płaskie wyniesienie o planie nieregularnego czworoboku o wymiarach 30 x 40 metrów. Oba kopce oddzielała fosa, której relikty są obecnie widoczne jedynie od strony wschodniej. Zachodnia część założenia została zniszczona przez współczesną zabudowę.
W wykopie założonym na majdanie głównego stożka stwierdzono warstwę ciemnobrunatnej próchnicy o miąższości 0,7-0,8 metra z grudkami spalenizny i rozrzuconymi kamieniami ze śladami przepalenia. Na głębokości 0,75 metra odkryto warstwę silnie przepalonego piasku i gliny, pod którą zalegały spalone konstrukcje drewnianej zabudowy majdanu. Konstrukcje te składały się z dwóch belek ułożonych na styk, z których lepiej zachowana przebiegała na całej długości wykopu na linii północ-południe. W środkowej części wykopu odnotowano kolejne trzy belki poprzeczne, przecinające poprzednie pod kątem prostym. Dwie z nich ułożone były równolegle, a trzecia w odległości 0,8 metra, wszystkie biegnące w kierunku zachodnim profilu wykopu. W otoczeniu konstrukcji drewnianych znaleziono skupiska kamieni i polepy.
Bezpośrednio pod drewnianymi konstrukcjami odnotowano warstwę niwelacyjną z żółtego piasku rzecznego. Na tym samym poziomie, w północno-wschodnim narożniku wykopu, odkryto palenisko, składające się z zwartego brukowanego kamienia o wymiarach 0,6 x 1,2 metra, ułożonego na warstwie gliny z intensywnie przepalonym stropem. W jego okolicy znaleziono dużą ilość ceramiki i kości zwierzęcych. Drugie palenisko odkryto w południowo-zachodnim narożniku wykopu, w obrębie jednego z pomieszczeń drewnianej budowli. Składało się ono z luźnego skupiska kamieni i glinianego toku, również wypalonego na kolor ceglasty. W pobliżu paleniska stwierdzono ślady zbutwiałych i przepalonych belek.
Podczas badań archeologicznych pozyskano liczne fragmenty ceramiki, noże, fragmenty podków, sierp, żelazny klucz hakowaty, gwoździe, żużle żelazne, przęślik, liczne groty bełtów, grudki ołowiu, ołowiany ciężarek beczułkowaty, krążek ołowiany, kościane szydło, kamienne osełki, fragment wędzidła, okucia wiader i kabłąk wiadra, kamienną kulkę do gry. Podczas niwelowania niższego kopca zaobserwowano smugi spalenizny po bliżej nieokreślonej zabudowie drewnianej. Również wówczas, prawdopodobnie podczas prac związanych z osuszaniem fosy, odkryto w jej obrębie pale po dawnym moście. Na podstawie materiałów archeologicznych oraz źródeł pisanych, obiekt datowano na XIII-XIV wiek.
Ilustracje
Ilustracje
Literatura
Wzmianki konkretnie o tym obiekcie
Kostrzewski 1928, s. 89; Żurowski, Jakimowicz 1939, s. 19-22; Antoniewicz, Wartołowska 1964, s. 38; Galasińska-Hrebenda 1971, s. 58-60; Galasińska-Hrebenda 1975; Szydłowska 1977, s. 256; Pawłowski 1978, s. 284-285; Pierzak, Rozmus 1994, s. 324-325; Walker, Tomczak 2002, s. 493; Tomczak 2012, s. 122-125; Lewicki 2015, s. 159-162; Nowakowski 2017, s. 362-364
Mapa grodzisk w Polsce Journal Article
In: Wrocław, pp. 29, 1964.
Grodzisko w Mikołowie Journal Article
In: pp. 58–60, 1971.
Sprawozdanie z badań ratowniczych przeprowadzonych na średniowiecznym gródku w Mikołowie w 1975 roku Technical Report
Muzeum Górnośląskie w Bytomiu Katowice, 1975.
Nowe materiały do pradziejów Górnego Śląska Journal Article
In: Przegląd Archeologiczny, vol. IV, no. 1, pp. 81–90, 1928.
Późnośredniowieczne gródki z obszaru Górnego Śląska Bachelor Thesis
Uniwersytet Jagielloński, 2015.
Śląskie obiekty typu motte. Studium archeologiczno-historyczne Book
2017.
Grody stożkowate, ostrosłupowe i wieże mieszkalno-obronne na Śląsku w średniowieczu PhD Thesis
KHASiT Politechniki Wrocławskiej, 1978.
Wyniki badań powierzchniowych na obszarze 100-46 Journal Article
In: Badania archeologiczne na Górnym Śląsku i ziemiach pogranicznych w latach 1991-1992, pp. 321-331, 1994.
LuB 2 = Lehns- und Besitzurkunden Schlesiens und seiner einzelnen Fürstenthümer im Mittelalter. Bd. 2 Collection
Leipzig, 1883, ( alternatywne skróty: LuBS, LBuS).
SUb I = Schlesisches Urkundenbuch. Tom I Collection
Köln, 1963.
SUb II = Schlesisches Urkundenbuch. Tom II Collection
Köln-Graz-Wien, 1977.
SUB III = Schlesisches Urkundenbuch. Tom III Collection
Köln, 1984.
SUb V = Schlesisches Urkundenbuch. Tom V: 1282-1290 Collection
Köln-Weimar-Wien, 1993.
SUb IV = Schlesisches Urkundenbuch. Tom IV Collection
Köln-Weimar-Wien, 1988.
Sprawozdanie z działalności konserwatora zabytków archeologicznych na woj. katowickie za rok 1975 Journal Article
In: Silesia Antiqua, vol. 19, pp. 256-258, 1977.
Mało znane warownie Górnego Śląska Book
Katowice, 2012.
Zabytki archeologiczne w krajobrazie Journal Article
In: Badania archeologiczne na Górnym Śląsku i ziemiach pogranicznych w latach 1999-2000, pp. 493, 2002.
Atlas grodzisk i zamczysk śląskich Book
Kraków, 1939.