Ostrawa, st. 3, (gm. Wąsosz), motte

    Obiekt w Ostrawie zlokalizowano w obrębie podmokłej doliny Baryczy, ok. 0,9 km na północny zachód od dawnego majątku. Dwuczłonowe grodzisko stożkowate, którego głównym elementem jest nasyp założony na planie czworoboku z zaokrąglonymi narożami o wymiarach u podstawy 35 x 42 m, u góry 21 x 23 m i wysokości do 4 m. Zabytki pozyskane podczas badań powierzchniowych datowano na 1. poł. XIV w.

    Lokalizacjawoj. dolnośląskie, pow. górowski, gm. Wąsosz
    Współrzędne51.527050 N, 16.719327 E
    Obszar AZP71-25
    Chronologiapełne średniowiecze, późne średniowiecze
    AutorzyDominik Nowakowski
    Data udostępnienia26.12.2023
    OSTRAWA, cieniowany model reliefu stanowiska (oprac. M. Legut-Pintal, P. Rajski, Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/]. Licencja: CC BY-SA 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/])
    OSTRAWA, cieniowany model reliefu stanowiska (oprac. M. Legut-Pintal, P. Rajski, Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/]. Licencja: CC BY-NC 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/])

    Jak cytować?

    Nowakowski Dominik. Ostrawa, st. 3, (gm. Wąsosz), motte, Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/ostrawa-gm-wasosz-st-3-motte/]. Licencja: CC BY-NC 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/]. Data dostępu: 05.12.2024.

    Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach

    Opis

    Przynależność administracyjna

    Obecna: Ostrawa (Ostrawe, Kr. Guhrau, MBl. 2561), gm. Wąsosz, pow. górowski, woj. dolnośląskie; stan. nr 3, AZP 118/71-25

    Przynależność historyczna: księstwo głogowskie, księstwo oleśnickie, księstwo wołowskie

    Lokalizacja

    W obrębie podmokłej doliny Baryczy, ok. 0,9 km na NW od dawnego majątku

    Opis obiektu

    Dwuczłonowe grodzisko stożkowate składa się z głównego elementu, którym jest nasyp założony na planie czworoboku z zaokrąglonymi narożami. Wymiary nasypu u podstawy to 35 x 42 metry, u góry 21 x 23 metry, a wysokość dochodzi do 4 metrów. Kopiec otacza fosa o szerokości 9-12 metrów oraz wał zewnętrzny o szerokości 7-8 metrów. Do wału przylega drugi, niższy człon, mający formę kopca założonego na planie wydłużonego prostokąta o wymiarach u podstawy około 20 x 40 metrów, u góry 15 x 34 metry. Ten człon również otacza fosa o szerokości około 5 metrów i wał zewnętrzny o szerokości 4-5 metrów.

    Na majdanie głównego członu założono 7 wykopów sondażowych. Jeden z nich przecinał na całej długości plateau na linii północ-południe, kolejne trzy ułożone były na linii wschód-zachód, a pozostałe trzy w niewielkiej odległości od nich, w centralnej i południowo-zachodniej części kopca. Dwa kolejne niewielkie sondaże założono w południowej części drugiego członu założenia, tj. na krawędzi nasypu i fosy oraz na jego majdanie.

    Stratygrafia nawarstwień kulturowych we wszystkich wykopach założonych na głównym członie była podobna. Bezpośrednio na calcu, na głębokości 2,3-2,5 metra, zalegała warstwa humusu pierwotnego. Wyżej znajdowała się warstwa kulturowa o miąższości 0,4-0,8 metra, składająca się z ciemnej próchnicy ze spalenizną, węglami drzewnymi, przepalonymi bierwionami, soczewkami gliny, konkrecjami spieczonej gliny i kamieniami. Prawie na całej powierzchni tej warstwy zalegała warstewka żółtej glinki o miąższości około 10-15 cm.

    Nad warstwą kulturową zalegała warstwa zasypowa, składająca się z ilastej ziemi z niewielkimi wtrętami grud polepy i spalenizny. W profilach wykopu I/1962 wyraźnie zarysowały się przekroje wału zbudowanego na krawędzi kopca oraz ruiny dodatkowych konstrukcji obronnych na jego wierzchołku. Na szczycie i skłonach wału zalegały przepalone węgle drzewne, belki oraz zwały przepalonej gliny, niektóre z odciskami żerdzi i fragmentami spalonych belek. U podstawy wału wystąpiły także duże kamienie.

    Badania dostarczyły bogatych materiałów zabytkowych: fragmenty ceramiki stalowoszarej, gwoździe, sprzączki pasów i puślisk, płytki zbroi, fragment kolczugi, podkowy, strzemiona, ostrogi i ich elementy, wędzidło, groty bełtów, sierpy, przebijaki, okucia drzwi, hak, fragment łańcucha, klucz, fragment topora. Materiały te datowano na pierwszą połowę XIV wieku.

    Ilustracje

    Plany

    Dokumentacja w ramach projektu „Od grodu do zamku“

    Literatura

    Wzmianki konkretnie o tym obiekcie

    Hellmich 1930, s. 42; Hellmich 1932, s. 21; Pawłowski 1978, s. 299; Lodowski 2002, s. 363-373; Kiarszys 2015, s. 236-237; Nowakowski 2017, s. 379-380

    Hellmich M

    Schlesische Wehranlagen Journal Article

    In: Altschlesien, vol. 3, pp. 40–41, 1930.

    BibTeX

    Hellmich M

    Neue Ergebnisse der Wehranlagen-Untersuchung Journal Article

    In: Heimatblätter des Kreises Wohlau, vol. 11, no. 3, 1932.

    BibTeX

    Kiarszys G

    Iuxta castrum Sandouel. Trzy światy średniowiecza Book

    Szczecin, 2015.

    BibTeX

    Lodowski J

    Gródek późnośredniowieczny w Ostrawie, pow. Góra Journal Article

    In: Śląskie Sprawozdania Archeologiczne, vol. 44, pp. 363-373, 2002.

    BibTeX

    Lodowski J

    Gródek późnośredniowieczny w Ostrawie, pow. Góra Journal Article

    In: Śląskie Sprawozdania Archeologiczne, vol. 44, pp. 363-373, 2002.

    BibTeX

    Nowakowski D

    Śląskie obiekty typu motte. Studium archeologiczno-historyczne Book

    2017.

    BibTeX

    Pawłowski A

    Grody stożkowate, ostrosłupowe i wieże mieszkalno-obronne na Śląsku w średniowieczu PhD Thesis

    KHASiT Politechniki Wrocławskiej, 1978.

    BibTeX

    Lokalizacja