Kłaczyna, gm. Dobromierz, zamek (ruiny)

Wśród malowniczych krajobrazów Dolnego Śląska skrywają się pozostałości rycerskiego zamku wodnego w Kłaczynie – niegdyś imponującej warowni z XIV-wieczną wieżą mieszkalną i charakterystycznym, monumentalnym kominem kuchennym. Obecnie zachowały się jedynie fragmenty murów i wieży, jednak dawne grafiki i opisy pozwalają odtworzyć jego wygląd. To jeden z rzadkich przykładów nizinnych zamków obronnych na terenie Sudetów, którego historia splata się z dziejami śląskich rodów rycerskich i magnackich.

Lokalizacja woj. dolnośląskie, pow. świdnicki, gm. Dobromierz
Współrzędne50.9422741, 16.1931831
Obszar AZP83-20
Chronologiapóźne średniowiecze, wczesna nowożytność
Autorzy Dagmara Adamska, Małgorzata Chorowska, Roland Mruczek, Artur Kwaśniewski
Data udostępnienia01.03.2025
KŁACZYNA, plan zamku: 1 – mury z XIV w., 2 – mury z XV-XVI w. (za Chorowska 2003, il. 113, s. 171)
KŁACZYNA, plan zamku: 1 – mury z XIV w., 2 – mury z XV-XVI w. (za Chorowska 2003, il. 113, s. 171)

Jak cytować?

Dagmara Adamska, Małgorzata Chorowska, Roland Mruczek, Artur Kwaśniewski. Kłaczyna, gm. Dobromierz, zamek (ruiny), Katalog Zamków i Dworów Obronnych Śląska [https://zamki.pwr.edu.pl/zamek-klaczyna-rycerski-wodny/]. Licencja: CC BY-NC 4.0 [https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/]. Data dostępu: 22.04.2025.

Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje etc. – jak w podpisach

Opis

Przynależność administracyjna i toponomastyka

  • księstwo śląskie; (1296 – 1741) księstwo świdnickie, dystrykt bolkowski
  • historyczne nazwy miejscowości: Kudyr (1316), Kudir (1326), Kuder (1367-1407), curia murata in Kuder (1368), Kouder (1393), Kawdir (1399), Kowdir (1400), villa Kawdir (1402), gemawerter Hof und Vorwerk (…) Kauder (1403), Cawder (1500)

Przynależność administracyjna i toponomastyka

  • 1272 Chudir z 40 łanami przeznaczonymi do lokacji na prawie niemieckim przez sołtysa Ottona (SUb IV, nr 181);
  • 1316 Konrad z Kłaczyny, mieszczanin strzegomski zobowiązany do opłaty daniny w zbożu na rzecz klasztoru w Krzeszowie, z łanów koło góry zwanej Serner (wzgórze koło Pieszczanki) (RS 3617);
  • 1326 Ulryk z Kłaczyny, mieszczanin i ławnik lwówecki (RS 4551);
  • 1367 Mikołaj i Tomasz, bracia z Kłaczyny sprzedali swój folwark w Rakowicach Wielkich (Landbuch I, nr 213);
  • 1368 dobra wójta Kamiennej Góry Bartosza Itela zakupione od braci Buchwaldów (H. Neuling, Schlesiens Kirchorte, s. 123; Landbuch I, nr 316);
  • 1368 Ruel Bier zrzekł się na rzecz swojej żony Zofii praw do dworu murowanego (curia murata) aż do fosy, oraz swojego folwarku w Kłaczynie, zgodnie z jego obecnym stanem i przynależnościami, przekaz objął również łąkę, która niegdyś należała do jego ojca oraz 11 grz.r.cz. i dwa lasy, zwane Harten (Landbuch I, nr 262);
  • 1368 Konrad i Henryk, synowie Konrada von Buchwald sprzedali Bartuszowi, wójtowi w Kamiennej Górze) czynsz z łanu w Kłaczynie (Landbuch I, nr 316); 1369 Maczke z Kłaczyny (Lanb. I, nr 343);
  • 1387 Konrad i Henryk Bier sprzedali Piotrowi Rosicz dochody z folwarku (Landbuch II, nr 34); 1388-1394 dobra Henryka i Konrada Bier (Landbuch II, nr 598, 599, 690, 1032, 1268, 1381);
  • 1393 Konrad Bier sprzedał czynsz 2 grzywien ze swoich dóbr w Kłaczynie Hentschelowi Betschau (Landbuch II, nr 1094);
  • 1395  Konrad Bier przekazał wszystko, co posiada we wsi Kłaczyna, z wyjątkiem 2 łanów ziemi położonych naprzeciwko dworu (hofe), jako dożywocie dla swojej żony Małgorzaty (Landbuch II, nr 1430);
  • 1399 dobra Konrada Reibnitza z Wiadrowa (APWr., Rep. 39, nr 37, k. 271); 1399 Konrad Bier przekazał swojej żonie Elżbiecie jako dożywocie 11 grz.r.cz. na całym majątku, który posiada w Kłaczynie (Landbuch III, nr 649);
  • 1400 Mikołaj Rohanu oraz jego syn Mikołaj sprzedali Henrykowi Rohnau Starszemu oraz jego kuzynowi Ulrykowi 7 grz.r.cz. z folwarku w Kłaczynie, który znajduje się na krańcu wsi (Landbuch III, nr 738);
  • 1405 lub 1406 Bernard, duchowny Günther oraz ich brat Wawrzyniec Bierowie sprzedali wszystko, co posiadają w Kłaczynie braciom Reinhardowi i Konradowi Borewitzom oraz ich kuzynowi Mikołajowi (Landbuch III, nr 1810);
  • 1406 Konrad Bier osiadły w Kłaczynie wraz ze swoimi synami Janem i Ulrykiem, przekazał Konradowi Keuschbergowi i jego żonie Annie folwark oraz murowany dwór (gemawerter Hof) w Kłaczynie, wraz ze wszystkimi przynależnościami, za sumę 52 grzywien (Landbuch III, nr 1566); 1406 Mikołaj Rohnau, syn zmarłego Mikołaja zapisał czynsz z dóbr w Kłaczynie żonie Annie (Landbuch III, nr 1642);
  • 1407 Heinze Rohnau przekazał i zapisał wszystko, co posiada i czym włada m.in. w Kłaczynie na rzecz Ulryka, swojego kuzyna, w przypadku swojej śmierci (Landbuch III, nr 1901); 1451 ołtarz z fundacji Jana Schindela z Kłaczyny i Kaspra Seidlitza, patronów kościoła (AAWr, II b 2, k. 44v-45);
  • 1452 nowa konsekracja ołtarza w kościele po zniszczeniach dokonanych przez husytów (AAWr, II b 2 , k. 60v-61); 1490-1501;
  • 1508 Dyprand Reibnitz z Kłaczyny (CDS XXV, s. 72); 1500 dokumenty starosty świdnicko-jaworskiego wystawione w Kłaczynie (CDS XXVII, nr 413, 416);
  • 1511 Franz von Reibnitz na Klaczynie i Serwinowie w 1515 r. przekazał czynsze ze swych wsi Sigmundowi v Borsnitz z Dobromierza ; w 1518-1520 sprzedał swe posiadłości (Reibnitz 1901, s. 296-297, poz. 13, s. 23; RSchwein II, s.16: 1515);
  • 1520 dobra w Kłaczynie zakupił Konrad Hohberg z Książa;
  • 1550 – Hans von Reibnitz (Ritterdinste.SJ.1550, s. 48);
  • 1602 – Georg Schweinizes Erben zum Kauder (Ritterdinste.SJ.1602, s. 81);
  • 1717 Bernard von Schweinitz wymieniony jako właściciel obu majątków w Kłaczynie oraz Pietrzykowa (Matrykuła.SJ.1717, s. 49);
  • 1731 Helene Hedwig von Schweinitz (Matrykuła.SJ.1731, s. 52)

Kontekst przestrzenny, rozplanowanie, stan zachowania obiektu

Wieś z 40 łanami lokowana na prawie niemieckim przez sołtysa Ottona jako łańcuchówka (wieś łanów leśnych). Ruina zamku znajduje się w jej górnej, południowo-zachodniej części, po północnej stronie głównej drogi wiejskiej i głównego koryta rzeki Nysy Szalonej, ok. 400 m na południowy zachód od kościoła parafialnego. Po południowej stronie głównej drogi i rzeki, lecz znacznie bliżej kościoła parafialnego, położony jest dolny folwark z założeniem mieszkalno-obronnym o metryce średniowiecznej. Trudno jednak jednoznacznie rozstrzygnąć, który z nich był starszy. Podział na dwa majątki istniał już w drugiej połowie XIV w. i utrzymał się do czasów nowożytnych.

„Górny majątek” z zamkiem został założony na sztucznie uformowanej wyspie otoczonej odnogami Nysy Szalonej (obecnie niemal całkowicie osuszonymi), co podkreśla jego charakter obronny. Budowla wznosi się w obrębie zabudowań folwarcznych późniejszego majątku, w południowym narożniku podwórca. Zachowały się z niej zarysy obwodu obronnego i budynków na poziomie przyziemia oraz resztki murów wieży, zachowane do wysokości ok. 6 m.

Stan badań

O zamku pisał Hans Lutsch (1891, s. 358), zamieszczając opis ówczesnego wyglądu zabytku. W pracach powojennych wymieniał go Bohdan Guerquin (1957, s. 53; 1974, s. 155); J. Pilch (1978, s. 109), a autorzy Leksykonu Zamków w Polsce (Kajzer, Kołodziejski, Salm 2001, s. 225) słusznie podejrzewali starszą – XIV-wieczną – genezę obiektu. Pierwsze prace terenowe, połączone z inwentaryzacją obiektu, przeprowadzono w 1999 r. (Chorowska 2003, s. 171-172). Zestawienie informacji o miejscowości zamieścili Staffa i in. (2002, s. 255-259). W pracy na temat dworów szkieletowych w Polsce Hanny Górskiej został opublikowany wcześniej nieznany szkic Leonarda Dorsta, ukazujący niezachowaną, ryglową konstrukcję pięter domu zamkowego w Kłaczynie (Górska 2011, s. 46-47).

Historia budowlana

FAZA 1 (2. poł. XIV w.)
Pierwsza wzmianka o siedzibie obronnej w Kłaczynie – murowanym dworze z fosą (curiam muratam exceptam usque ad fossam allodium suum in Kuder) – pojawiła się w 1368 r. w dokumencie Rulo Biera (Ruel Byer), który jako właściciel dóbr kłaczyńskich zapisał tę posiadłość swojej żonie Sophii. Kamienny dwór Bierów wzniesiono na małej wysepce, położonej w odciętym od głównego koryta starorzeczu Nysy Szalonej.

Najstarszą część założenia stanowiła czterokondygnacyjna wieża mieszkalna na planie kwadratu (7 × 7 m), wolno stojąca w obrębie czworoboku murów obronnych o wymiarach 15,5 × 17 m. Relikty te są na tyle czytelne, że na podstawie analizy budowli oraz nowożytnej ikonografii można zrekonstruować sposób budowy i funkcjonowanie tego typu siedzib rycerskich. Najpierw wzniesiono obwód obronny i wieżę, następnie przestrzeń między nimi wypełniono ziemią – do około połowy wysokości dolnej kondygnacji wieży – tworząc niewielki dziedziniec.

Przyziemie wieży, sklepione kamienną kolebą, pełniło funkcję piwnicy. Druga kondygnacja, znajdująca się powyżej poziomu sztucznie usypanego dziedzińca, miała około 3 m wysokości. Prowadziło do niej górne wejście w ścianie wschodniej oraz znajdowało się tam szczelinowe okno po stronie południowej, zabezpieczone kratą. Wyższe piętra były pierwotnie nakryte stropami belkowymi, opartymi na odsadzkach. Na każdej z tych kondygnacji znajdowało się jedno pomieszczenie, choć mogły być one przedzielane nietrwałymi przegrodami z drewna.

Z pierwszego zameczku przetrwała niespełna połowa ścian wieży oraz dwa dolne fragmenty muru obwodowego.

FAZA 2 (3. tercja XV – ok. poł. XVI w.)

Skromny pod względem programu architektonicznego zameczek został w późniejszym czasie powiększony o niemal kwadratowe w planie podzamcze o wymiarach 17 × 17 m, wypełniające pozostałą część wyspy. Na terenie dobudowanego podzamcza, w obrębie murów obwodowych, powstały trzy skrzydła zabudowy oraz wewnętrzny dziedziniec. Znajdowały się tam szeroki budynek południowo-wschodni z kuchnią, węższe skrzydło południowo-zachodnie, zapewne o funkcji gospodarczej, oraz równie wąskie skrzydło północno-wschodnie z bramą (i prawdopodobnie podcieniem).

Duża kuchnia w południowo-wschodnim narożniku została nakryta sklepieniem krzyżowym, przechodzącym w komin okapowy, zwężający się ku górze. Jak pokazują liczne XIX-wieczne ryciny ukazujące ruinę zamku w Kłaczynie, ten imponujący pod względem rozmiarów komin był jeszcze wówczas zachowany i chętnie przedstawiany. Sąsiadujące z kuchnią pomieszczenie pełniło zapewne funkcję mieszkalną. Wewnętrzny dziedziniec znajduje się obecnie na poziomie niewiele wyższym od lustra wody.

Rozbudowa zamku objęła także jego „górny” człon. Wieżę otoczono z trzech stron murowano-ryglowym budynkiem, który wypełnił niemal całą przestrzeń dawnego majdanu. W przyziemiu wąskie, przypominające korytarze przestrzenie pomiędzy wieżą a południowymi bokami muru obronnego nakryto kamiennymi sklepieniami kolebkowymi. Wyżej wzniesiono ściany w konstrukcji ryglowej. Rysunek Dorsta z 1839 r. pokazuje częściowo zachowane dwa piętra tego budynku, wykonane z drewna i gliny. Były one nadwieszone nad murem obwodowym, który całkowicie stracił już swoje walory obronne.

Południowo-zachodni odcinek tego muru został od zewnątrz wzmocniony przez pięć przypór z łamanego kamienia, malowniczo ukazanych na szkicu Dorsta. Do dziś zachowały się podwaliny jedynie trzech. Przez starorzecze Nysy Szalonej, od strony północno-wschodniej, przerzucono na wysepkę drewniany most.

Biorąc pod uwagę wczesno-nowożytny typ zaprawy wapiennej widocznej dziś w zachowanych murach (biała, mocno wiążąca, z dużą zawartością wapna), rozbudowę można datować na ostatnie dekady XV w., czyli na czasy Dipranda von Reibnitz, podstarosty w księstwie świdnicko-jaworskim. Metrykę tę zdaje się potwierdzać forma portalu dwuramiennego, który prowadził ze starszego dziedzińca do domu pod wieżą. Przedstawił go R. Drescher na litografii z 1870 r. Jednakże forma attyki złożonej z półkolistych tarcz – widocznej na zdjęciu z Instytutu Herdera w Marburgu (Chorowska 2003, ryc. 115, s. 172), wieńczącej podwyższoną wówczas wieżę – wskazywałaby raczej na pierwsze lata po połowie XVI w.

Tak czy inaczej, działania budowlane na zamku wiążą się z aktywnością Reibnitzów. Przed 1602 r. oba majątki w Kłaczynie zakupił Georg von Schweinitz z Piotrowic Jaworskich. Następnie przeszły one w ręce jego synów – Bernhard dzierżył Ober-Kauder, a Christoph Nieder-Kauder. Oba majątki przejął później Georg, syn Bernharda, pan na Ober und Nieder Kauder, wzmiankowany w 1660 r.

Według tradycji w ostatnich latach wojny trzydziestoletniej, w 1644 r., zamek został zdobyty i zniszczony przez oddziały szwedzkie (Schaetzke 1927, s. 62). Zapewne jednak został odbudowany, skoro na rysunku Dorna widzimy dom w konstrukcji ryglowej. W 1717 r. jako właściciel obu majątków w Kłaczynie oraz Pietrzykowa wymieniony został Bernard von Schweinitz, a w 1731 r. Helene Hedwig von Schweinitz.

Wydaje się, że ruiny zamku kłaczyńskiego były przez Schweinitzów z Krajna kreowane na stare gniazdo rodowe. Uzyskując tytuł baronów, zadbali oni o predykat „z Kłaczyny” (Freiherr von Kauder). Kłaczyna pozostawała w rękach tego rodu do 1945 r., wchodząc w skład majoratu w Jugowej.

Literatura

Wzmianki konkretnie o tym obiekcie lub miejscowości: Adamska 2005, s. 64; Chorowska 2003, s. 171-172; Górska 2011, s. 46-47; Halawa 2015, s. 81; Guerquin 1957, s. 53; Kajzer, Kołodziejski, Salm 2001, s. 225; Lutsch 1891, s. 358; Pilch 1978, s. 109; Schaetzke 1927, s. 62; SUb IV, nr 181; RS 3617, 4551; Landbuch I, nr 213, 262, 316, 343; Landbuch II, nr 34, 598, 599, 690, 1032, 1094, 1268, 1381, 1430; Landbuch III, nr 649, 738, 1566, 1642, 1810, 1901; APWr., Rep. 39, nr 37, k. 271; AAWr, II b 2, k. 44v-45, k. 60v-61; CDS XXV, s. 72; CDS XXVII, nr 413, 416; Reibnitz 1901, s. 296-297, poz. 13, s. 23; RSchwein II, s. 16: 1515; Ritterdienste.SJ.1550, s. 48; Ritterdienste.SJ.1602, s. 81; Matrykuła.SJ.1717, s. 49; Matrykuła.SJ.1731, s. 52.

Adamska D

Fundacje dewocyjne rycerstwa księstwa świdnicko-jaworskiego w średniowieczu Book

Poznań-Wrocław, 2005.

BibTeX

Chorowska M

Rezydencje średniowieczne na Śląsku. Zamki, pałace, wieże mieszkalne Book

Wrocław, 2003.

BibTeX

Górska H

Dwory i pałace szkieletowe w Polsce Book

Wrocław, 2011.

BibTeX

Guerquin B

Zamki śląskie Book

Warszawa, 1957.

BibTeX

Halawa E

Kody pamięci. Ikonografia Śląska w grafice i rysunku od XVIII do początku XX w. Book

Wrocław, 2015.

BibTeX

Kajzer J; Kołodziejczyk S; Salm J

Leksykon zamków w Polsce Book

Warszawa, 2001.

BibTeX

Lutsch H

Verzeichnis der Kunstdenkmäler der Provinz Schlesien: Bd. III, Die Kunstdenkmäler des Regierungsbezirk Liegnitz Book

Breslau, 1891, (Borów Polski, s. 70-71;).

BibTeX

Matrykuła.SJ.1717 = Land-Register derer Herren Land-Stände und Landsaßen der Fürstenthümber Schweidnitz und Jauer, nach Ordnung der Weichbilder, wie solches von denen Herren Landes-Aeltesten. Anno 1717. revidiret werden Technical Report

Archiwum Państwowe we Wrocławiu Wrocław, 1717, (Zespół: Księstwo Świdnickie, sygn. 243).

BibTeX

Matrykuła.SJ.1731 = Personal-Land-Register derer Herren Land-Stände und Landsaßen in diesigen beyden Fürstenthümbern Schweidnitz und Jauer, nach Ordnung derer Weichbilder Technical Report

Archiwum Państwowe we Wrocławiu Wrocław, 1731, (Zespół: Księstwo Świdnickie, sygn. 245).

BibTeX

Neuling H

Schlesiens Kirchorte und ihre kirchlichen Stiftungen bis zum Ausgang des Mittelalters Book

Breslau, 1902.

BibTeX

Pilch J

Zabytki architektury Dolnego Śląska Book

Wrocław, 1978.

BibTeX

Ritterdienste.SJ.1550 = Register der Ritterdiernste der Koen auch zu Hungern den Behemb Königlichen Macht(...) Collection

Wrocław, 1550, (Zespół: Księstwo Świdnickie, sygn. 4).

BibTeX

Ritterdienste.SJ.1602 = Ritterdiernste Inn dem Beyden Fürstenthümbern S: u. Jawer Book

Wrocław, 1602.

BibTeX

Schaetzke V

Schlesische Burgen und Schlösser (Iser-Riesen-Waldenburger-Gebirge und Vorberge) Book

Schweidnitz, 1927.

BibTeX

Grünhagen C; Wutke K (Ed.)

CDS XVI = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur Schlesischen Geschichte 1301-1315, Bd. XVI Collection

Breslau, 1892, (używany również skrót 'RS' lub 'RSIV').

BibTeX

Grünhagen C; Wutke K (Ed.)

CDS XVIII = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur Schlesischen Geschichte 1316-1326, Bd. XVIII Collection

Breslau, 1898, (używany również skrót 'RS' lub 'RS V').

BibTeX

Grünhagen C; Wutke K (Ed.)

CDS XXII = Codex Diplomaticus Silesiae, Regesten zur Schlesischen Geschichte 1327-1333, Bd. XXII Collection

Breslau, 1903, (używany również skrót 'RS').

BibTeX

(Ed.)

CDS XXVIII = Codex Diplomaticus Silesiae, Die Inventare der nichtstaatlichen Archive Schlesiens. Kreis und Stadt Glogau, Bd. XXVIII Collection

Breslau, 1915, (Inv. Glog. ).

BibTeX

Jurek T (Ed.)

LANDBUCH I = Landbuch księstw świdnickiego i jaworskiego, tom I: 1366-1376 Collection

Poznań, 2000.

BibTeX

Appelt H; Irgang W (Ed.)

SUb I = Schlesisches Urkundenbuch. Tom I Collection

Köln, 1963.

BibTeX

Irgang W (Ed.)

SUb II = Schlesisches Urkundenbuch. Tom II Collection

Köln-Graz-Wien, 1977.

BibTeX

(Ed.)

SUB III = Schlesisches Urkundenbuch. Tom III Collection

Köln, 1984.

BibTeX

Appelt H; Menzel J; Irgang W (Ed.)

SUb V = Schlesisches Urkundenbuch. Tom V: 1282-1290 Collection

Köln-Weimar-Wien, 1993.

BibTeX

Appelt H; Menzel J; Irgang W (Ed.)

SUb VI = Schlesisches Urkundenbuch. Tom VI: 1291-1300 Collection

Köln, 1998.

BibTeX

Irgang W (Ed.)

SUb IV = Schlesisches Urkundenbuch. Tom IV Collection

Köln-Weimar-Wien, 1988.

BibTeX

Ilustracje

Ilustracje

Lokalizacja