Obiekt w Bukówce to założenie obronne typu motte o owalnym zarysie, otoczony suchą fosą i wałem zewnętrznym, zlokalizowany na szczycie wzniesienia z naturalnie ukształtowanym pionowym urwiskiem od strony zachodniej. Okres funkcjonowania na podstawie materiałów archeologicznych można określić na drugą połowę XIII – pierwszą połowę XIV wieku.
Lokalizacja | woj. dolnośląskie, pow. kamieniogórski, gm. Lubawka |
---|---|
Współrzędne | 50.7095960, 15.9477010 |
Obszar AZP | 88-18 |
Chronologia | 2 poł. XIII – 1 poł. XIV wieku |
Autorzy | Artur Boguszewicz, Dagmara Adamska |
Data udostępnienia | 31.12.2024 |
Jak cytować?
Zdjęcia, ryciny, ilustracje, plany, przekroje, etc. – jak w podpisach
Opis
Przynależność administracyjna i toponomastyka
- księstwo legnickie (1247-1274), księstwo jaworskie (1274-1286), księstwo lwóweckie (1286-1290), księstwo fürstenberskie (1290-1321), księstwo świdnickie (1321-1741), dystrykt kamiennogórski/Weichbild Landeschut (1247-1741), Kreis Landeschut (1741-1945), województwo wrocławskie (1945-1975), województwo wałbrzyskie (1975-1998)
- historyczne nazwy miejscowości: 1378 – Buchwald, 1397 – Buchwalde, 1403 – Buchwald
Kontekst przestrzenny, rozplanowanie, stan zachowania obiektu
Obiekt obronny typu motte o owalnym zarysie, otoczony suchą fosą i wałem zewnętrznym, zlokalizowany na szczycie wzniesienia z naturalnie ukształtowanym pionowym urwiskiem od strony zachodniej. Na szczycie wzniesienia przy krawędzi skalnej przepaści widoczny jest zarys wykutej w zlepieńcu piwnicy. Obiekt ma kształt czworobocznego szybu o wymiarach ok. 2 x 2 m. Część założenia obronnego od strony wschodniej została zniwelowana w trakcie prac rolnych.
Dzieje własności dóbr ziemskich i obiektu
1378 r. Jan zwany Schonefogel i Konrad Hunder, synowie zmarłego Heynczka Seidlitz, sprzedali cztery wsie wraz z prawem książęcym, w tym Bukówkę w okręgu kamiennogórskim, opatowi klasztoru cystersów w Krzeszowie. Z dóbr będących wcześniej wianem zrzekła się na rzecz synów ich matka Małgorzata, ochmistrzyni dworu księżnej Agnieszki (LANDBUCH I, nr A43). W związku z tym trudno wytłumaczyć odnotowany w 1397 roku tytuł Hannosa i Heincze von Zedlitz „vom Buchwalde gesessin” (LANDBUCH III, 315). Podobnie też wystąpienie na dokumencie z 1403 roku „Heinze von Czedliz vom Buchwald genannt” (LANDBUCH III, nr 1446).
Stan badań
Badania archeologiczne na terenie założenia obronnego w Bukówce przeprowadził w 2006 roku A. Boguszewicz. Materiały wykazały, że założenie funkcjonowało w drugiej połowie XIII – pierwszej połowie XIV wieku.
Historia budowlana
Założenie obronne jednofazowe. Centralna część obiektu na skalnej kulminacji otoczona była prawdopodobnie systemem dwóch wałów przedzielonych suchą fosą. Na szczycie zlokalizowany był drewniany budynek prawdopodobnie o konstrukcji wieńcowej, po którym zachowała się warstwa węgli drzewnych. Brak śladów gliny wyklucza funkcjonowanie tu budowli szachulcowej.
Literatura
Wzmianki konkretnie o tym obiekcie: Boguszewicz 2010, s. 198–199; Jurek 1996, s. 308; Treblin 1908, s. 90.
Sprawozdanie z ratowniczych badań archeologicznych na założeniu obronnym w Bukówce stan. 1, gm. Lubawka, pow. Kamienna Góra Technical Report
Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków we Wrocławiu, Delegatura w Jeleniej Górze Wrocław, 2006, (Maszynopis w archiwum).
Corona Silesiae: zamki Piastów fürstenberskich na południowym pograniczu księstwa jaworskiego, świdnickiego i ziębickiego do połowy XIV wieku Book
2010.
Obce rycerstwo na Śląsku do połowy XIV wieku Book
Poznań, 1996.
LANDBUCH I = Landbuch księstw świdnickiego i jaworskiego, tom I: 1366-1376 Collection
Poznań, 2000.
LANDBUCH II = Landbuch księstw świdnickiego i jaworskiego, tom II: 1385-1395 Collection
Poznań, 2004.
LANDBUCH III = Landbuch księstw świdnickiego i jaworskiego, tom III: 1396-1407 Collection
Poznań, 2007.
Beiträge zur Siedlungskunde im ehemaligen Fürstentum Schweidnitz Collection
Breslau, 1908, (Spis majątków rycerskich 1576 r.).
Ilustracje
Ilustracje


